امروزه تصور بسیاری از ما مشاهده عروس در لباس سفید رنگ در مراسم عروسی است، اما پوشیدن لباس سفید رنگ در تمامی جهان مرسوم نیست و منشا لباس سفید عروسی به پوشش ملکه ویکتوریا انگلستان طی سال‌های ۱۹۰۱-۱۸۱۹ بر می‌گردد.

به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، ناگفته نماند رنگ لباس ملکه‌های پیشین انگلستان در مراسم عروسی زرد، آبی، قرمز و حتی خاکستری، مشکی و قهوه‌ای نیز بوده و علت انتخاب این رنگ‌ها استفاده دوباره از لباس عروسی در دیگر مراسم اجتماعی عنوان شده است.

در دهم ماه فوریه ۱۸۴۰ ملکه ویکتوریا با پرنس آلبرت، دوک ساکس کوبورگ و گوتا ازدواج کرد و تصمیم گرفت لباس عروس ابریشمی سفید رنگ را برای عروسی خود بپوشد. وی لباسش را طراحی و از مواد اولیه انگلیسی برای حمایت از تجارت داخلی استفاده کرد. به همین دلیل لباس وی بسیار ساده بود. همچنین تصمیم گرفت از گردنبند ساخته شده از شکوفه‌های گیلاس به‌جای جواهرات مرسوم آن زمان استفاده کند.

این پوشش وی انتقادات زیادی از طرف بزرگان انگلستان به همراه داشت، چون در آن زمان ثروتمندان، لباس‌های مخصوص بافته شده از طلا و یا نقره برتن می کردند و جواهرات زیادی می پوشیدند تا نشان دهند که از یک خانواده ثروتمند هستند.

البته پیش از وی، چندین نفر دیگر نیز در مراسم عروسی خود لباس سفید برتن کردند که می‌توان به ماری ملکه اسکاتلند (۱۵۴۲-۸۷) اشاره کرد، اما این عمل ملکه ویکتوریا چون موجب تغییر سنت آن زمان انگلستان شد بسیار چشمگیر بوده است.

در سال ۱۸۴۹، تقریبا یک دهه بعد  کتاب بانوی Godey’s Lady “رنگ مناسب” لباس عروس را رنگ سفید معرفی کرد و در نتیجه لباس سفید عروسی ترویج یافت، اما باز هم این رنگ و جنس انتقادات زیادی به همراه داشت و علت آن هزینه بالای استفاده از پارچه‌های ابریشمی در لباس عروس بود و همچنان انتقاد رنگ لباس عروس به دلیل عدم استفاده مجدد آن ادامه داشت.

سرانجام در اواخر قرن نوزدهم، ثروتمندان رنگ سفید را برای لباس عروس تا زمان جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۴۵) انتخاب کردند و بعد از جنگ جهانی دوم، به‌تدریج لباس سفید عروس در میان طبقه متوسط نیز مرسوم شد و علت آن نمایش مراسم عروسی در فیلم‌های هالیوود پس از جنگ بود. از آن زمان لباس عروس سفید رنگ به عنوان بخشی از فرهنگ غربی رواج یافت.

در رُم باستان در مراسم عروسی، عروس لباس بنفش و یا قرمز رنگ بر تن داشت. این لباس بلند بود و بر روی آن کمربند بسته می‌شد و مراسم عروسی نیز یکی از مراسم رسمی آن زمان در رُم بود.

لباس عروسی سنتی مصر، طلایی و گرانقیمت و یا سفید رنگ بود. لباس عروسی طلایی رنگ مصری بلند و دنباله‌دار و گلدوزی شده با نخ‌هایی به رنگ طلایی بود. مراسم عروسی برای مصری‌ها رویدادی بزرگ محسوب می‌شد و به همین دلیل هزینه زیادی نیز در بر داشت.

نوع دیگر لباس عروسی در مصر لباس سفید رنگ ساده و راحت با طراحی و تزئینات زیبا بود. این لباس بر خلاف لباس قبلی گرانقیمت و زربافت نبود. در گذشته معمولا لباس‌های مصری از پارچه‌های طبیعی تهیه می‌شدند و باید بیانگر گرمی و روشنایی نیز بودند.

در اندونزی، هر قومی سنت‌های خاصی در انتخاب لباس عروسی دارد. محبوب‌ترین لباس عروسی سنتی اندونزی شامل بلوزی با نام kebaya (نوعی پارچه که با سکه‌های طلایی تزئین شده) است. این لباس بلند و دنباله‌دار با گلدوزی، پارچه توری و سنگ‌های مختلف تزئین می‌شود. از دیگر پوشش‌های لباس عروس سربند بوده که اغلب سنگین و شامل سنگ‌ها و گل‌های مختلف است.

لباس عروسی سنتی کُره‌ای Hanbok نام دارد و شامل یک ژاکت کوتاه و یک دامن بلند است. لباس‌های سنتی رنگی و اغلب به رنگ قرمز، آبی، صورتی و یا چند رنگ از جنس ابریشم و دارای آستین‌های بلند و پهن بودند. البته این لباس‌ها شامل سربند با تزئینات خاص از جمله سنگ‌های مختلف بود.

لباس عروسی سنتی هند ساری است و مدل پوشش آن در هر منطقه متفاوت است. البته ساری لباس سنتی هند نیز بوده،  اما رنگ قرمز آن با تزئینات خاص مخصوص عروس است. در واقع ساری سفید رنگ مخصوص مراسم تدفین است. در مراسم عروسی قسمت بالای ساری بر روی سر عروس قرار می‌گیرد و دارای تزئینات خاصی است.

لباس عروسی سنتی ویتنام Ao Dai نام دارد. این لباس انواع مختلفی دارد و معمولا Ao Dai قرمز رنگ، پشت بلند و تزئین شده است. این لباس عروسی از جنس ابریشم و تور و شامل کلاه گرد است که گردی چهره عروس را می‌پوشاند.

لباس عروسی سنتی ترکیه از پارچه‌های گران‌قیمت مانند ابریشم، مخمل و غیره با گلدوزی‌های نقره‌ای و طلایی تهیه می‌شود. لباس داماد نیز شامل  شلوارهای بادی، بلوز، ژاکت و یک لباس مخصوص به نام entari  و  (قبا)kaftan است.این لباس عروسی تا قرن نوزدهم در ترکیه مورد استفاده قرار می‌گرفت.

 لباس دیگری که تا قرن نوزدهم مرسوم بود çetek یا dört etek نام داشت. لباسی بود که از جلو باز می‌شد و در قسمت جلو تا کمر دارای دکمه بود.

زنان ترکیه در قرن نوزدهم لباسی با نام bindalli می‌پوشیدند که از مخمل قرمز و با گلدوزی و طلاکاری دوخته می‌شد. لباس‌های عروسی ترکیه کاملا پوشیده و دارای سربند برای پوشاندن سر بودند.

لباس عروسی سنتی تایلند بسیار ظریف، زیبا و البته ساده هستند. معمولا زنان تایلندی از لباس عروسی خود در مهمانی‌های عصرانه نیز استفاده می‌کنند و لباس عروس تابع نمونه‌های ملی این کشور است.

لباس عروسی سنتی تایلندی از پنبه و ابریشم و با تزئیناتی از قبیل سنگ‌های رنگارنگ تهیه می‌شود.

در میان تمامی کشورها در کشور چین لباس عروس بسیار متفاوت و رنگارنگ است. طی سلطنت سلسله ژو حدود ۳۰۰۰ سال پیش، عروس‌ها و دامادها لباس سیاه با تزئینات قرمز که لباسی سفید در زیر آن قرار داشت می‌پوشیدند. البته در سلسله ژو قوانین خاصی در پوشیدن لباس‌ها با رنگ‌های متفاوت برای تمامی افراد و یا در مراسم مختلف وجود داشت. این قوانین در سلسله هانیز همچنان وجود داشت، هرچند شدت قوانین گذشته را نداشت، اما قوانینی برای استفاده رنگ‌ها یعنی سبز در بهار، قرمز در تابستان، زرد در پاییز، و سیاه در زمستان وجود داشت.

در قرن هفتم در زمان سلسله تانگ، قوانینی مبنی بر پوشش سبز رنگ لباس عروس ارائه شد که پیش از آن عروس‌ها لباس قرمز رنگ می‌پوشیدند. به تدریج قوانین مربوط به پوشش و استفاده از رنگ خاص تغییر کرد، اما همچنان در برخی قسمت‌های ژاپن و کُره همان شیوه پوشش گذشته با همان شکل مرسوم است.

در ژاپن، عروس در روز عروسی چندین کیمونو با رنگ‌های مختلف می‌پوشد. در مذهب شینتو نیز عروس لباس سفید بر تن می‌کند. در قرن چهاردهم، لباس عروس ابریشم قرمز، سبز و زرد بود. در کُره نیز قوانینی مشابه سلسه هان و ژو برقرار بود و افراد مجرد و نوجوانان لباس‌هایی با رنگ روشن بر تن می‌کردند و زنان و مردان نیز لباس‌هایی با رنگ‌های خنثی می‌پوشیدند. در یک دوره خاص نیز رنگ سفید برای مراسم سوگواری استفاده می‌شد و اعضای خانواده متوفی به مدت سه سال لباس سفید بر تن داشتند.

لباس عروسی در قبیله‌های آفریقایی هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد و افراد Ndebele آفریقای جنوبی همچنان از حلقه‌های گردنی برای بلند شدن گردن استفاده کرده و لباس عروس آنان نیز Nyoga نام دارد که به معنای مار است و از شانه‌ها بر روی زمین آویزان شده و به صورت مار در پشت سر وی در هم پیچیده می‌شود. اما در برخی مناطق شهری و برخی از روستاها لباس عروس سفید و به سبک غربی است.

در برخی فرهنگ‌ها ازدواج گذر نمادین از دوران کودکی تا بزرگسالی محسوب می‌شود و به نظر برخی مرحله‌ای خوب و زیبا و به نظر برخی دیگر گذری سخت به شمار می‌آید و بازتاب تمامی این موارد در رنگ و نوع لباس عروس در فرهنگ‌های مختلف بیانگر این عقاید است.

edition.cnn.com

daily.jstor.org

menguin.com

livescience.com

nationalclothing.org